Historia broni i 5 faktów, o których być może nie wiedziałeś

Broń towarzyszyła ludzkości od niepamiętnych czasów i w różnych formach. Wszystko zaczęło się od prostego kamiennego topora i włóczni z kamiennym lub drewnianym ostrzem. W zasadzie przez długi czas nie było bardziej znaczącej różnicy między bronią myśliwską, a bronią wojskową.

Od kamiennego topora po broń masowego rażenia

Z biegiem czasu zaczęto jednak dodawać do uzbrojenia znacznie skuteczniejszą broń tj. proce, łuki, miecze różnych kształtów i rozmiarów, halabardy i oczywiście kusze, które cieszyły się dużą popularnością. Powód był prosty. Strzały wystrzeliwane z kusz osiągały większe prędkości, dzięki czemu były bardziej skuteczne, a więc zadawały poważniejsze obrażenia przeciwnikowi.

Wszystkie te rodzaje broni były szeroko stosowane, aż do czsu, kiedy do Europy przybył czarny proch. Wraz z pojawieniem się broni palnej sprawy potoczyły się stosunkowo szybko. Wszyscy dobrze znamy wynik, bo rozwój broni posunął się do tego stopnia, że ​​dziś nie mielibyśmy problemu ze zniszczeniem życia na naszej planecie.

Cóż, człowiek to naprawdę zaradna istota. Jednak broń masowego rażenia jest rozdziałem, którego nie będziemy tutaj poruszać. Skupimy się na niektórych faktach na temat broni strzeleckiej.

1. Czy wiesz, kiedy pojawiła się pierwsza broń palna?

Pierwsza broń palna pojawiła się praktycznie w XIV wieku. Ładowano ją od przodu przez otwór w lufie i dlatego nadano im charakterystyczną nazwę – broń odprzodowa. Niewiele miała wspólnego z bronią dzisiejszą. Składała się tylko z lufy i nie miała kolby, ani żadnego rodzaju zamka.

Strzał oddawano poprzez przyłożenie gorącego żelaza do prochu znajdującego się we wnęce (kanale) na zewnętrznej stronie lufy lub za pomocą lontu. Kanał był połączony z lufą, która była wypełniona prochem. W ten sposób detonacja prochu we wnętrzu lufy powodowała wystrzał.

Broń taką mocowano za pomocą haków do woza, aby złagodzić silny odrzut broni. Strzelanie z tej broni było oczywiście niemałym wyczynem. Ładowanie trwało długo, a strzelanie było powolne. Nie wspominajmy nawet o celności strzelania. Jednak już sam huk wystrzału był wystarczający, aby wywołać zamieszanie w szeregach wroga.

2. Dlaczego nazwa „pistolet“?

Słowo pistolet powstało prawdopodobnie od nazwy husyckiej broni tzw. piszczeli. Niektóre źródła spekulują, że nazwa pochodzi od włoskiej miejscowości Pistoia. Pierwsza wersja jest bardziej prawdopodobna. Lufy pierwszych broni palnych były kute z żelaza lub odlewane z brązu i nie były gwintowane.

Do gwałtownego rozwoju pistoletów przyczynił się XVI wieczny wynalazek zamka kołowego. Pistolety wkrótce znalazły się w uzbrojeniu kawalerii. Rozwój postępował, kolby stały się lżejsze, a pistolety wyposażono w zamki skałkowe, a później zapłon kapiszonowy. Pod koniec XVIII wieku, a zwłaszcza w XIX wieku, do walki powszechnie używano pistoletów. Rosyjski poeta A.S. Puszkin również zginął w wyniku rany postrzałowej.

3. Strzelba już w 16 wieku?

Pomysłowość to cecha ludzi. Już w XVI wieku szczególnie myśliwi próbowali zwiększyć prawdopodobieństwo trafienia, wkadając kilka pocisków do otworu lufy. Najpierw używano siekanego ołowiu, a przez kilka dziesięcioleci robiono śrut, wlewając stopiony ołów do naczynia z wodą i olejem. Oczywiście, w tym przypadku nie może być mowy o jednakowych wymiarach takiego śrutu.

Bardziej doskonałe śruty były produkowane dopiero z nadejściem XIX wieku, kiedy zaczęto ich w produkcji w wieżach odlewniczych. Jeśli chodzi o większe prawdopodobieństwo trafienia należy powiedzieć, że celność strzelania zwiększały mechaniczne przyrządy celownicze, które były stopniowo ulepszane. Lunety celownicze były używane w Stanach Zjednoczonych już w drugiej połowie XIX wieku. Od tamtej pory są powszechnie używane w polowaniu, a snajperzy nie mogą się bez nich obejść.

4. Karabin Kentucky w rękach Buffalo Billa zdziałał cuda

Czy wiesz, że karabin Kentucky, który mogłeś zobaczyć w filmie „Ostatni Mohikanin“ lub „Patriota“, został rozsławiony przez słynnego snajpera Williama Cody'ego, lepiej znanego jako Buffalo Bill? Jeśli nadal myślisz, że to fikcyjna postać, jak Winetou lub Old Shatterhand -  mylisz się. Buffalo Bill naprawdę przemierzał prerie Ameryki Północnej, a dzięki doskonałej celności długolufowego karabinu Kentucky podobno udało mu się zastrzelić aż 4280 bizonów w ciągu sześciu miesięcy. Karabin miał całkowitą długość 110,5 cm i ważył zaledwie 1745 gramów.  Zostaniemy na chwilę przy temacie polowania.

5. Łuk myśliwski

Jeśli myślałeś, że łuki w polowaniu należą już do przeszłości, to wyprowadzimy Cię z błędu. Łucznictwo łowieckie jest całkowicie legalne na Słowacji, a dzięki nowoczesnemu sprzętowi łuczniczemu i wysokiej jakości odzieży możliwe jest polowanie, zgodnie z przepisami, na praktycznie każdą zwierzynę.

Ponadto brak huku podczas wystrzału to zaleta, o którym myśliwy z bronią może tylko pomarzyć. Polowanie z łukiem jest oczywiście znacznie trudniejsze. Łucznik musi się maskować, aby dostać się do zwierzyny znacznie bliżej niż myśliwy z bronią palną, który może polować na zwierzynę z odległości 100 metrów. W przypadku łucznictwa myśliwskiego najczęściej strzela się z odległości 25 metrów.